Τοιχογραφία της άνοιξης , Μεταίχμιο 2006, επιλογή

Μ ι κ ρ ή  τ ο ι χ ο γ ρ α φ ί α

Ι
Μη φέρνεις τόσο κοντά στο μέρος μου
την ομορφιά της εποχής
με τα καινούργια φύλλα.

Ο Μάϊος ολάνθιστος
γέρνεις την ομορφιά σου
προκλητικά στο μέρος μου-
εγώ μέρα του Αυγούστου
του καρπού
και θέλεις να απαντήσω
να σε προϋπαντήσω
παιδί
στην εξοχή .

ΙΙ
Αλκυονίδες

Τραγούδι αψιμυθίωτο
παρήγγειλε η Αλκυονίδα Τρίτη:

Γλιστράει στα δάχτυλά σου
ο ήλιος του χειμώνα
χλωμό φλουρί.

Μια κρύβεται
μια φαίνεται .

ΙΙΙ
Νανούρισμα

Κοιμούνται οι πατούσες σου
δίδυμα βρέφη
ρόδινα.

Αύριο , ξυπνάς ανάπηρος
-περιπατών-
ενήλιξ.

ΙV

Και έχασα τα μάτια
τα μαλλιά που έπεφταν με τάξη
-το μετάξι.

Νύχτες και νύχτες προσκυνούσα
εικόνα αχειροποίητη
που βρέθηκε από θαύμα.
Γλυκό θαμπό χρυσάφι
χρόνια εικοσιτέσσερα
-καράτια.

V

Γνώρισα τη σκληρότητα μιας γυρισμένης πλάτης.
Έπιανε ολόκληρη την πόρτα
και η κάμαρη σκοτείνιασε.

Εξομοιώθηκαν ολότελα το να κοιτάς
και να πεθαίνεις.

VI
Τώρα βροχούλα συμπονετική
κρατάει σιγά τον ίσο.

Βρέχει αυτή
κλαίω εγώ
και οι δυό στον ίδιο τόνο.

VII
Ολόνυχτίς
στον καναπέ
λες και θα ακούσω νέα σου
στο τελευταίο δελτίο.

Πως τάχατε
νυχτώθηκες σε χώρα λωτοφάγων
και μόλις ξεμυτίσει λίγη μνήμη
θα γυρίσεις.

VIII
Κάπου εδώ έλαβε τέλος η μικρή ιστορία
μιας μεγάλης μου αγάπης.
Στο δωμάτιο αυτό αγαπούσα τα νιάτα.

Και στα απέναντι σπίτια
ξέρω σ' όλη την πόλη
σε σταθμούς και σε πάρκα
κάπως έτσι τελειώνουν κι αλλονών οι αγάπες,
Με ασυντρόφευτα δάκρυα
και μ' αδιάφορους ώμους .

ΑΠΟ ΔΩ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΙΣΚΕΝΤΕΡ ΘΡΥΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.
Στρατηγική, πολιορκία ,κατάκτηση. Σε ιστορία ερωτική
ορολογία πολέμου.
Κάποτε οι άνθρωποι κατακτιούνται σαν κάστρα.
Την επομένη απόκαίδια, ερήμωση.
Ο κατακτητής θα συνεχίσει την πορεία του κι ο εγκαταλειμμένος
με τον καιρό θα ανασυστήσει τα συντρίμμια.
Αν όπως δείχνουν οι λέξεις,, τα ίδια τα πράγματα
και του θεού τα βέλη
πρόκειται όντως για κατάκτηση,
θα ευχηθώ την πιο λαμπρή στην ιστορία εκδοχή της.

Όσο και αν αντιπαθώ στρατιές και στρατηλάτες,
αναλογίζομαι τί πέρασμα θαυμάσιο του Ελλήσποντου
οι εταίροι Μακεδόνες με τις σάρισσες,, το ιππικό,
ο Αλέξανδρος ολόλαμπρος.
Τι πέρασμα θαυμάσιο του Γρανικού,
του Ευφράτη.
Η καρδιά της Ασίας θα ριγήσει.
Υποταγμένη από έρωτα απαγγέλλει τις τραγωδίες και τον Όμηρο,
ελληνικά μιλάει και ντύνεται.
Αλεξάνδρεια η εν Βαβυλωνία.
Αλεξάνδρεια η Βακτριανή
Αλεξάνδρεια η Γεδρωσία
Αλεξάνδρεια …
Αλεξάνδρεια η εσχάτη
Ένα μέρος της γης θα πουν έμεινε ανήλιαγο
αυτό που τον Αλέξανδρο δεν είδε.
Εδώ κανένα κορίτσι, φύτρα βασιλική, Ρωξάνη ή Στάτειρα
στο μυρωμένο κεφάλι του πλάι δεν έγειρε,
η αστροφεγγιά ομαδικούς γάμους δε φώτισε,,
ο αέρας δεν ταξίδεψε συμποτικά τραγούδια.

Μακάρι τέτοια κατάκτηση να γνωρίζει στον έρωτα ο άνθρωπος
και να μεταμορφώνεται
ίδια Αλεξάνδρου πόλις.
Και στου χρόνου το πέρασμα
τραγούδια, στίχοι, χαράγματα,
-αρκεί κι ένας ίσκιος στα βλέφαρα,
σημάδια όλα θα πουν
στρατηλάτης λαμπρός
από δω πέρασε ο έρωτας.